Inicjacja

.

.

Jest to obrzęd nazwany przez Irenę Majchrzak „wręczaniem imion” lub „darem pisma”, otwierający szkolną (choćby to miało miejsce w najmłodszej grupie przedszkola) drogę do ksiąg i wiedzy. Ten magiczny gest wprowadzający dziecko w świat pisma, może też być nazwany aktem inicjacji.

Przeprowadza się go w następujący sposób:

1) zapis imienia dziecka (literami pisanymi, bez ich łączenia, w formie jaką poda dziecko),

.
2) przeliterowanie imienia,

.
3) policzenie liter w imieniu,

.
4) zapis imienia dorosłego (nauczyciela),

.
5) porównanie ilości liter w imionach (dziecka i dorosłego), ustalenie, które są takie same,

.
6) ustalenie ile liter w imionach zajmuje dwa rzędy, a ile trzy rzędy,

.
7) określenie znaczenia wielkiej litery.

.

.
Przeprowadzając akt inicjacji należy zapraszać kolejno każde z dzieci uczestniczących w zajęciach. Dziecko powinno usiąść po lewej stronie nauczyciela, by mogło obserwować ruch jego ręki. I tak w serdecznej atmosferze dziecko ma okazję doświadczyć, że może być wyrażone za pośrednictwem pisma. Odbiera ten przekaz w ten sposób, że ono samo może być „napisane” i „przeczytane”, że ono samo niejako składa się z liter. W tej formie zostaje wprowadzone w krąg komunikacji, której narzędziem jest pismo.

.

Kartka z imieniem wprowadza je w świat znaczeń. Dziecko doświadcza siebie w dwóch formach bytu: fizycznej i symbolicznej. Rozumie, że to ono nadaje znaczenie napisanemu słowu, zdaje więc sobie sprawę ze związku, jaki istnieje pomiędzy napisanym słowem a jego desygnatem.

.

Od samego więc początku dziecko wchodzi w świat pisma jako w świat znaczeń, a nie izolowanych liter.
.

.