.
Życie i rozwój człowieka można podzielić na etapy. Studiując literaturę można zauważyć, że podział ten jest różny u różnych autorów. Inny podział spotykamy w ujęciu medycyny, inny w psychologii, czy pedagogice.
W. Jasiński wyróżnił 8 okresów rozwojowych według podstaw medycyny (pediatrii):
1. okres płodowy (10 miesięcy księżycowych),
2. okres noworodka (15 dni),
3. okres niemowlęcy (do końca 1 roku życia),
4. okres dzieciństwa (do 4 roku życia),
5. okres przedszkolny (do 7 roku życia),
6. okres szkolny (do 14 roku życia),
7. okres dojrzewania (do 17 roku życia),
8. okres młodzieńczy (do 20 roku życia) (Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania, red. Wolański N., PWN, Warszawa 1979).
T. Tomaszewski podzielił te okresy według poznania nowych funkcji:
1. wiek dziecięcy:
- wczesne dzieciństwo (od 0 do 2 - 3 lat),
- drugie dzieciństwo (od 3 do 7 - 8 lat),
- trzecie dzieciństwo ( od 7 - 8 do 11 - 13 lat),
2. wiek młodzieńczy,
3. okres pokwitania,
4. przekwitanie (Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania, red. Wolański N., PWN, Warszawa 1979).
M. Żebrowska zajmuje się podziałem pod kątem psychicznego rozwoju dziecka:
1. niemowlęctwo ( do 1 roku życia),
2. wiek poniemowlęcy ( od 1 do 3 roku życia),
3. wiek przedszkolny ( od 3 do 7 roku życia),
4. wiek szkolny (od 7 do 11 - 12 roku życia),
5. starszy wiek szkolny (od 12 - 13 do 17 - 18 roku życia) (Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, red. Żebrowska M., PWN, Warszawa 1986).
Podział na okresy i przyporządkowanie ich określonym latom życia zostało dokonane na podstawie trzech kryteriów:
• sposób i poziom poznawania i uświadamiania sobie przez dziecko otaczającej rzeczywistości,
• dominujący rodzaj działalności dziecka,
• specyficzne formy i metody oddziaływania wychowawczego.
Podstawą wyodrębnienia wieku przedszkolnego jako okresu rozwojowego jest:
- dominująca w tym wieku forma działalności,
- charakterystyczne warunki i sposoby wychowania stosowane w rodzinie i przedszkolu,
- wyższy poziom uświadamiania sobie i poznania przez dziecko szerszego kręgu otaczającej je rzeczywistości.
.
W. Jasiński wyróżnił 8 okresów rozwojowych według podstaw medycyny (pediatrii):
1. okres płodowy (10 miesięcy księżycowych),
2. okres noworodka (15 dni),
3. okres niemowlęcy (do końca 1 roku życia),
4. okres dzieciństwa (do 4 roku życia),
5. okres przedszkolny (do 7 roku życia),
6. okres szkolny (do 14 roku życia),
7. okres dojrzewania (do 17 roku życia),
8. okres młodzieńczy (do 20 roku życia) (Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania, red. Wolański N., PWN, Warszawa 1979).
T. Tomaszewski podzielił te okresy według poznania nowych funkcji:
1. wiek dziecięcy:
- wczesne dzieciństwo (od 0 do 2 - 3 lat),
- drugie dzieciństwo (od 3 do 7 - 8 lat),
- trzecie dzieciństwo ( od 7 - 8 do 11 - 13 lat),
2. wiek młodzieńczy,
3. okres pokwitania,
4. przekwitanie (Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania, red. Wolański N., PWN, Warszawa 1979).
M. Żebrowska zajmuje się podziałem pod kątem psychicznego rozwoju dziecka:
1. niemowlęctwo ( do 1 roku życia),
2. wiek poniemowlęcy ( od 1 do 3 roku życia),
3. wiek przedszkolny ( od 3 do 7 roku życia),
4. wiek szkolny (od 7 do 11 - 12 roku życia),
5. starszy wiek szkolny (od 12 - 13 do 17 - 18 roku życia) (Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, red. Żebrowska M., PWN, Warszawa 1986).
Podział na okresy i przyporządkowanie ich określonym latom życia zostało dokonane na podstawie trzech kryteriów:
• sposób i poziom poznawania i uświadamiania sobie przez dziecko otaczającej rzeczywistości,
• dominujący rodzaj działalności dziecka,
• specyficzne formy i metody oddziaływania wychowawczego.
Podstawą wyodrębnienia wieku przedszkolnego jako okresu rozwojowego jest:
- dominująca w tym wieku forma działalności,
- charakterystyczne warunki i sposoby wychowania stosowane w rodzinie i przedszkolu,
- wyższy poziom uświadamiania sobie i poznania przez dziecko szerszego kręgu otaczającej je rzeczywistości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz